Collage

Overmorgen leggen we allemaal het eerste puzzelstuk van de collage van het nieuwe jaar, van het nieuwe decennium zelfs. Een goed moment om terug te blikken op de collage van 2019.

Wat was het een rollercoaster! Een nieuwe voordeur in het kwadraat (verhuizen en vijftig worden 😉 ), een postgraduaat (met herexamen, dat moest ook zo nodig), afscheid nemen (een punt zetten achter een relatie en het heengaan van mijn mama), een nieuwe woonomgeving verkennen, nieuwe mensen ontmoeten, dierbare mensen opnieuw ontmoeten,… de ingrediënten waren zeer verscheiden en leidden soms tot een bizar soepje.

Telkens weer stelde ik vast dat alles vlotter verloopt als ik meedein met de golf dan als ik ertegenin probeer te zwemmen. Dan peddel ik voor gek en kom geen meter vooruit.

Zoals ik in mijn fotografie steeds vaker op zoek ga naar die toevallige collage die ontstaat in  reflecties, zo probeer ik ook te kijken naar wat zich in mijn leven aandient. Ik laat mij verrassen. En net zoals je in de weerspiegeling van een venster soms heel gekke combinaties kunt vastleggen op foto, zo krijg je in je leven soms heel gekke collages.

Het ziet er dan niet zo netjes uit, misschien, maar het ademt een poezie die ik met de dag mooier vind. Waar ik meer en meer van geniet. Sereen, warm, vrolijk zelfs.

Hoe meer ik kan meedeinen, des te beter voel ik mij. Dat wens ik mezelf dan ook toe voor 2020: meedeinen. En als ik dan toch weer eens stroomopwaarts aan het peddelen sla, het mededogen om liefdevol met mezelf in gesprek te gaan: wat gebeurt er?

Als het even meezit, wil ik een projectje lanceren. Met foto’s en gesprekken portretten maken van heel gewone mensen.

In la’kech… je bent een andere ik.

Dat 2019 nog even moge nazinderen voor jou, en dat 2020 met een glimlach en een open hart je herberg moge binnenwandelen.

Hartengroet,

Marie Hélène