Liefde, vertrouwen, zelfliefde en zelfvertrouwen

In mijn vrije tijd hou ik ervan om mij te laten inspireren door TED-talks en aanverwante filmpjes. Recent bekeek ik er twee, die ik ook deelde op mijn Facebook-pagina, en die elk op zich bijzonder de moeite lonen:

• Just talking, van Peter De Graef en
• The anatomy of trust, van Brené Brown.

Alhoewel de thema’s die beide sprekers aankaarten behoorlijk ver uit elkaar lijken te liggen, vermoedde ik ook een verband tussen beide. Het bleef in mijn systeem hangen, tot ik tot de volgende inzichten kwam over liefde, vertrouwen, zelfliefde en zelfvertrouwen.

Laten we beginnen bij het begin. Als ik het inzicht van Peter De Graef parafraseer omtrent liefde, dan komt het voor mij hierop neer: wanneer we als mens vanuit de bezieler achter onze persoonlijkheid in verbinding gaan met een andere mens, die dezelfde beweging maakt, dan staan we in een zuivere liefdesverbinding. Daarbij is het belangrijk om het theater van de persoonlijkheid te blijven observeren. Als die de zuivere verbinding verstoort, keer je terug naar jezelf, om daar opnieuw verbinding te maken met de bezieler achter de persoonlijkheid. Dit komt voor mij neer op een soepel heen en weer bewegen tussen liefde en zelfliefde. Hij vertelt erbij dat het heel mooi is, maar ook aartsmoeilijk.

Wat maakt dit dan zo moeilijk? Daar komen volgens mij de inzichten van Brené Brown te hulp: dit gaat om vertrouwen en om zelfvertrouwen. Zolang je het vertrouwen hebt in de ander, maar ook het vertrouwen in jezelf dat je die beweging heen en weer zal volgen, kan de dynamiek zich ontplooien. Komt er een breuk in je zelfvertrouwen of in je vertrouwen in de ander, dan is de verbinding met die zuivere liefde zoek.

Brené Brown licht de bouwstenen van dit vertrouwen treffend toe aan de hand van zeven kernelementen, die samen het acroniem “braving” vormen. Vertrouwen gaat volgens haar om boundaries (grenzen), reliability (betrouwbaarheid), accountability (verantwoordelijkheid), vault (de kluis), integrity (integriteit), non-judgemental (accepterend/niet oordelend zijn) en generosity (lap, moeilijk om te vertalen in deze context, maar ik zou voor gulheid durven gaan, een suggestie van een van mijn dochters).

Als ik het inzicht van Peter De Graef dan combineer met de bouwstenen van vertrouwen, dan komt het hierop neer:

Als mens sta je in een zuivere verbinding in liefde tot jezelf en tot de ander, zolang je

• erop vertrouwt dat jij je eigen grenzen kent en respecteert, net zoals je de ander zijn grenzen kent en respecteert, en jullie elkaars grenzen kennen en respecteren;
• betrouwbaar bent, zegt wat je doet en doet wat je zegt, net zoals de ander betrouwbaar is, zegt wat die doet en doet wat die zegt;
• verantwoordelijkheid opneemt voor jezelf, net zoals de ander verantwoordelijkheid opneemt voor zichzelf;
• de kluis respecteert, voor jezelf en voor de ander: wat in vertrouwen wordt verteld, blijft in een veilige kluis bij jezelf en de ander;
• integer bent, en de ander dat ook is: kiezen voor moed boven comfort, voor het juiste boven het leuke, het snelle of gemakkelijke en je waarden niet alleen belijden maar er ook naar leven;
• accepterend bent naar jezelf en naar de ander, en de ander dat ook naar zichzelf en naar jou toe is;
• gul bent en de ander dat ook is: met andere woorden, dicht jij jezelf en de ander de best mogelijke verklaring toe van woorden en daden?

Wanneer dit alles mooi in evenwicht is, zowel binnenin jezelf als binnenin de ander, maar ook in de verbinding tussen beide, dan sta je waarlijk in gelijkwaardigheid, in een zuivere liefdesverbinding. Het is geen wonder dus, dat dit een aartsmoeilijke oefening is…

Het fijne van de inzichten van Brené Brown is dat er handvatten in zitten om met relaties aan de slag te gaan. Of het nu de relatie is met jezelf (en die komt altijd eerst), of je relatie met anderen. Zelf ben ik die anderen zoveel mogelijk dankbaar voor de spiegel die ze mij voorhouden (toegegeven, soms na stevig vloeken, huilen, mokken, chaos dus). Want datgene wat jou in anderen irriteert, leidt je recht naar die bouwstenen die je naar jezelf toe in balans te brengen hebt.

Concreet kun je dat zo aanpakken:

• Iemand irriteert je omdat die persoon … (vul in: GEEN grenzen respecteert, ONbetrouwbaar is, GEEN verantwoordelijkheid opneemt, de kluis SCHENDT, NIET integer is, OORDEELT – NIET accepterend is, NIET gul is).
• Dan is de kans groot (laat ons zeggen: 99,9 %) dat jij naar jezelf toe … (vul hetzelfde in als hierboven: GEEN grenzen respecteert, ONbetrouwbaar bent, GEEN verantwoordelijkheid opneemt, de kluis SCHENDT, NIET integer bent, OORDEELT – NIET accepterend bent, NIET gul bent).

Hoezeer je ook van jezelf denkt dat je elk van die bouwstenen waar kunt maken naar de ander toe, terwijl je ze innerlijk overtreedt, zo werkt het niet. Dankzij de ander krijg je zo de kans om meer balans te vinden in jezelf, en daardoor ook meer balans in je relaties. Nu, om dat te kunnen doen, moet je wel de ruimte nemen om met jezelf aan de slag te gaan. De cirkel is rond: we zijn opnieuw bij het inzicht van Peter De Graef, dat je moet kunnen terugplooien op jezelf, als de persoonlijkheid in de relatie de bovenhand neemt.

Naar mijn gevoel is dit een dynamiek die constant leeft. Je lost dit niet in een keer op. Telkens kom je andere aspecten van jezelf tegen in de ander, die jou telkens een andere spiegel voorhoudt. Gun jezelf in alle gulheid de tijd en de ruimte om hierin te groeien.

Dat is wat ik mij voorneem, op dit moment: gul zijn naar mezelf toe… En jij?