Soepzootje

Hoe vaak gebeurt het niet onbewust? We willen een uitdaging van het hart tackelen met ons brein, een puur mentaal vraagstuk wordt een hartverscheurend dilemma, een informatie van ons lichaam raakt vervormd in ons hoofd of in ons hart… Omdat we nu eenmaal een complex geheel van hart, brein en lichaam zijn, lijkt het ook ‘logisch’ dat er bruggetjes worden overgestoken van het één naar het ander. Maar misschien is het wel zinvol om er geen soepzootje van te maken, en het hart het hoge woord te laten voeren in hartkwesties, het brein in breinkwesties en het lijf in lijfkwesties?

Enkele voorbeelden

Stel: je ervaart een fysiek ongemak in een intieme relatie. Een zekere terughoudendheid, een aarzeling, een twijfel. Het is niet iets wat je vooraf heb overdacht, het dient zich gewoon aan op een onbewaakt moment. Iets in je lijfje schreeuwt: how, stop! Je kunt hierover piekeren, en je kunt twijfelen aan de liefde die je in je hart voelt. Maar deze beide reacties gaan eigenlijk voorbij aan het werkelijke signaal dat je kreeg: een seintje van je lijf.

Of nog: je voelt een intense liefde voor een persoon, maar je piekert je suf over alle mogelijke pro’s en contra’s om dit aan die persoon te zeggen, of om die liefde een plek te geven in je leven. Je probeert met je hoofd een antwoord te geven op een seintje van je hart. Je kunt ook gaan twijfelen aan het gevoel in je hart, omdat je lichaam er niet meteen in meegaat. Is dit wel liefde, en wat moet je er dan mee?

Tenslotte: er stelt zich een praktisch vraagstuk in je leven. Je komt voor de uitdaging te staan om een lange-afstandsrelatie vorm te geven. Daar komen een aantal praktische overwegingen om de hoek kijken, maar je besluit die straal te negeren en ‘je hart te volgen’. Ook al zeurt je lijfje dat je over je grenzen gaat.

Grijze zones

Toegegeven, de grenzen tussen deze gebieden zullen nooit glashelder zijn. Dat heeft namelijk te maken met het feit dat we een geheel vormen, als persoon, en het één nooit helemaal van het ander te onderscheiden valt.

Alleen lijkt het mij wel zinvol om even stil te staan bij de oorsprong van elk signaal, waar het overwegend van uitgaat, en ook met dat stuk van ons wezen in eerste instantie op zoek te gaan naar het antwoord dat bij je past.

Eerlijk gezegd, ik ben op het idee gekomen omdat ik achteraf gezien wel vaker de bal heb misgeslagen, precies omdat ik vaststel dat ik een soepzootje maakte van de drie, en koppig naliet om het hoogste woord te geven aan dat deel van mij dat een signaal gaf.

Voorlopig weet ik nog niet precies hoe ik met dit inzicht aan de slag kan gaan. Het is zich nog een weg aan het banen. Als jij iets in je leven helder krijgt dank zij dit inzicht, laat het mij dan zeker weten! We kunnen samen verder uitdiepen wat het kan brengen.