Misschien heb jij het ook al gehoord, misschien kreeg jij ook al dat Gouden Advies: “Je moet het gewoon loslaten…” Helemaal waar, natuurlijk, maar loslaten: hoe doe je dat?
Al ben je nog zo overtuigd dat het de juiste weg is, toch is er nog altijd iets in jou dat zich vastklampt. Aan een vriendschap, een relatie, een job, een droom, een idee… Je dobbert tussen het inzicht dat je het alleen maar wurgt als je niet loslaat en de passie waarmee je het hoe dan ook vasthoudt.
De kunst bestaat erin, denk ik, om echt diep contact te maken met je innerlijke leiding. Luister alert naar wat je lichaam je vertelt, over het waarom je vasthoudt. Vaak merk je dat het veelal zaken zijn van buitenaf die je doen vastklampen, veel meer dan wat je werkelijk van binnenuit wenst.
Als je naar binnen gaat en je unieke, heilige tempel betreedt, transformeert het uiterlijke conflict naar wat er in je leeft. En daar, binnen in jezelf, is de plek waar jij doorheen het conflict kan groeien, op weg naar jouw unieke visie. Wie ben jij? Wat vertelt jouw ziel je? Wat zie je allemaal op dat innerlijke toneel? Welke krachten herken je?
In het vraagstuk dat je dan bekijkt, zijn vaak heel universele krachten aan het werk. De anekdote is niets meer of niets minder dan een uitnodiging om die achterliggende, universele krachten te omhelzen. Wat zegt er ja? En wat zegt er neen? Welke rol vervullen deze krachten? Herken je misschien die dynamiek uit andere vraagstukken die je eerder tegenkwam?
In mijn ervaring ontdek je vaak terugkerende patronen. Die weg naar binnen durven nemen helpt je groeien in het oervertrouwen dat het antwoord al voorhanden is, in jou.
Het antwoord dat bij jou past, herken je aan de manier waarop het jou begroet: het is een ontmoeting waardoor jij een stuk van jouw bezieling terugwint. En die ontmoeting maakt dat je helemaal integer, helemaal uit één stuk zijnde wie je bent, zonder enige verdere aarzeling, datgene loslaat wat jou heeft belet jezelf geheel en al in liefde te omhelzen.
Leave a Reply