Een uitdaging, en nog één, en nog één… Van uitdaging naar uitdaging in het leven kun je soms versteld staan hoe je telkens weer de moed opbrengt. Weet jij dat voor jezelf?
Bij mezelf denk ik soms: tja, wat zou ik anders doen? Bij de pakken gaan zitten? En tegelijk besef ik maar al te goed dat er genoeg mensen zijn die juist die optie kiezen. Alleen, dat zit mij zo oncomfortabel, ik ben op een manier uit het hardste hout gesneden. De bezieling waarmee ik in het leven sta is zoveel sterker dan de wanhoop die ik ook ken, of de paniek…
En toch vergeet ik maar al te vaak dat het misschien een pluim verdient, telkens die passie vinden die mij een stap verder brengt, die mij een nieuwe hindernis helpt overwinnen. Herken je dat? Je eigen groei verdient lang niet de aandacht die de successen van een ander krijgt…
Als ik even de tijd neem om stil te staan bij mijn pad en met liefde en humor te kijken naar alles wat mijn leven mij aan verrassingen cadeau doet, dan durf ik dit pad wel eens voorzichtig erkennen als een uniek meesterwerk. Ik leer meer en meer mijn evenwicht bewaren tussen momenten van zelfvertrouwen, waarin ik als het ware geheel mezelf kan dragen, en momenten waarop ik het helemaal niet weet of niet geloof, en mij laat dragen door een soort oervertrouwen dat de volgende stap op mijn weg mij wel zal tonen waarom het juist is wat ik doe, wat ik tegenkom, waarom het allemaal klopt.
Hoe meer ik dat evenwicht ervaar, hoe meer ik voel dat er een subtiele harmonie is die maakt dat het éne soort vertrouwen en het andere fundamenteel hetzelfde zijn. Vertrouwen is en blijft zekerheid loslaten, en open staan… En keer op keer stijgt er uit twijfel, vraagtekens of verwarring een nieuwe harmonieuze levensmelodie op, hoe dissonant een passage uit mijn symfonie ook mag lijken voor het bevattingsvermogen van mijn beperkte menselijke perspectief.
Die harmonieuze levensmelodie is voor mij de echo van spiritualiteit. Niet in een klooster, op een berg, ver weg van het alledaagse. Neen. Midden in de afwas, de boodschappen, het werken, rusten, luisteren en delen met mensen. Er schuilt zo’n intense schoonheid in, dat de moed die ik soms heel hard nodig heb als vanzelf opborrelt.
Leave a Reply